سازنده‌ترین کلمه گذشت است ... آن را تمرین کن. پرمعنی‌ترین کلمه ما است ... آن را به کار ببر.عمیق‌ترین کلمه عشق است ... به آن ارج بنه. بی رحم‌ترین کلمه تنفر است ... از بین ببرش. سرکش‌ترین کلمه حسد است ... با آن بازی نکن. خودخواهانه‌ترین کلمه من است... از آن حذر کن. ناپایدارترین کلمه خشم است... آن را فرو ببر. بازدارنده ترین کلمه ترس است ... با آن مقابله کن. با نشاط‌ترین کلمه کار است ... به آن بپرداز. پوچ ترین کلمه طمع است ... آن را بکش


این روزها دلم بهانه گیرشده مدام بهانه ی تورامی گرد این بهانه گیری هامرابه یاد بچگی ام می اندازدکه به دنبال مادر گریه میکردم تامراباخودببرد امااومهربان بود ومرابه سینه می فشارد وبرموهایم بوسه می زد!ولی تو....توبااخم تلخ وصدای خشنت اشک رابرگونه هایم می خشکانی ودستت رابروی لبانم میگذاری ومیگویی هیسسس!!! من حتی ازترس نمی توانم باتودرد دل کنم نکنداین روزهابه جای قلب درسینه ات سنگ می تپد؟هییییی نکنداین روزها قراراست کسی جای مرابگیرد؟



همه واسه عشقشون گل میفرستن،من مونده ام که واسه گلم چى بفرستم



دل من دیگه خطا نکن/ با غریبه ها وفا نکن / زندگی رو باختی دل من/ مردمو شناختی دل من/ تا به کی سروپا حقیقتی/ تا به کی خراب محبتی / همنشین این واون شدی/ خسته وپریشون خون شدی/ دشت بخت تو کویر شده / مرغ آرزوت اسیر شده / رو به روت سراب/ پشت سر خراب / ساکت و صبوری دل من/ خیلی ازمن دوری دل من/


تقدیم به چشمی که اشکش منم، تقدیم به اشکی که غمش منم، تقدیم به شمعی که پروانه اش منم، تقدیم به گلزاری که گلش...تویی.وتقدیم به عشقی که عاشقش منم



دوست داشتن همیشه گـــفتن نیست

گاه سکوت است و گاه نگــــــاه ...

غـــــریبه ! این درد مشترک من و توست

که گاهی نمی توانیم در چشمهای یکدیگــر نگــــاه کنیم



ای کاش نسیم بودم تا صورتت را نوازش کنم ، ای کاش گل بودم تا یکی از غنچه هایم را به تو هدیه می دادم اما افسوس ، نه بارانم نه نسیم و نه گل ، ام هر چه هستم تو را دوست دارم.


میدانی چه می شود وقتی تمام احساساتت و عشقت را جمع کنی و همه را به یک نفر هدیه کنی ..! مایه نشاطش باشی و تمام تلاشت شاد نگهداشتن او باشد . اما او بی اعتنا باشد و بی تفاوت . اینچنین است که لحظه های خاموشی جان می گیرد