در قرنهای 11 تا 16 بشر از یک اتاقک تاریک (دوربین اولیه) به*عنوان چیزی شبیه به دوربین استفاده می*کرد. برای این منظور اتاق مکعب مستطیل کوچکی را که هرگز نوری به درون آن راه نمی*یافت، آماده می*کردند، در وجه جلوی آن سوراخی به قطر تقریبی یک میلیمتر ایجاد می*کردند، بدین ترتیب تصویر مناظر روبروی وجه دارای سوراخ روی دیوار یا پرده در وجه مقابل سوراخ در داخل اتاق منعکس می*نمودند. این تصویر یه صورت معکوس و بسته به قطر سوراخ وضوح بیشتر یا کمتری داشت به صورتیکه هرچه قطر سوراخ کمتر بود، وضوح بیشتر و یا به عکس با افزایش قطر سوراخ تصویر روشنتر با وضوح کمتری حاصل میگشت.البته این دستگاه بیشتر برای نمایش و نقاشی به کار میرفت و نقاشان اروپایی با نشاندن سوژه در جلوی سوراخ یا قرار دادن اطاقک در روبروی مناظر و نصب پرده بوم در قسمت داخلی روبروی سوراخ، مناظر روبرو را نقاشی میکردند(خود نقاش درون اطاقک قرار داشت)این دستگاه هرگز کار عکاسی را انجام نمی*داد.مخترع اطاق تاریک دانشمند مسلمان ابن هیثم بود که در مکتوبات لاتین به پدر علم مدرن اپتیک (الحسن) معروف میباشد.
نحوه کار دوربین*های اولیه
در سال 1568 دانیلو باربارو این اتاقک تاریک را با یک عدسی و یک دریچه قابل تغییر مجهز نمود. بدین وسیله می*توانست تصاویر را واضحتر به درون اتاق منعکس کند. در سال 1802 توماس وج وود و همچنین همفری دیوی با استفاده از کاغذ مخصوص تصاویر غیر ثابتی بدست آوردند. این کاغذ آغشته به محلولی بود که هرگاه در برابر نور آفتاب قرار می*گرفت، رنگ اصلی خود را از دست می*داد و به کلی سیاه می*شد. آنگاه چون بر روی این کاغذ تصویر یا جسمی را قرار می*دادند، قسمت*هایی که از تابش نور مصون مانده بود، به رنگ خود باقی می*ماند و اما سایر قسمت*های کاغذ سیاه می*شد. بدینگونه شبح نوری از اجسام بر روی آن کاغذ عکاسی می*شد. با این روش تصویری بدست می*آمد که آن نیز به مجرد نور دیدن، رنگ خود را از دست می*داد و کاغذ یکپارچه سیاه می*شد.
سیر دگرگونی و رشد
در سال 1816 جوزف نییپس با یک جعبه جواهرات یک دوربین بسیار ابتدایی ساخت و آن را با ذره بین، میکروسکوپ نوری مجهز نمود. با این دستگاه او می*توانست فقط عکسهای منفی بردارد. سرانجام ویلیام تالبوت نخستین کسی بود که توانست عکسهای مثبت هم بردارد، عکسهایی که ثابت و دائمی هم باقی می*ماندند. این رویداد در سال 1835 رخ داد. در سالهای بعد دوربینهای پیشرفته*ای به بازار عرضه شده و می*شود.
ساختمان دوربین عکاسی
اتاقک تاریک تشکیل شده که بر جدارهای آن یک عدسی محدب با فاصله کانونی ثابت قرار دارد. در جدار مقابل این عدسی فیلم و بین فیلم و عدسی دیافراگم وجود دارد. علاوه بر این دوربین به دستگاه تنظیم فاصله (مسافت یاب نوری)، شاتر یا بندان، نورسنج (طیف سنج نوری) و منظره یاب مجهز است.
طرز کار دوربین عکاسی
در هنگام عکسبرداری عدسی دوربین را جلو و عقب می*بریم تا آنکه در منظره یاب تصویر واضحی از جسم مورد نظر دیده شود. در این حالت تصویری حقیقی و معکوس می*تواند روی فیلم تشکیل شود که با فشار دکمه دیافراگم باز می*شود و نور در مدت مشخص به فیلم می*رسد و تصویر جسم را روی آن بوجود می*آورد. در دوربین*های مدرن به جای فیلم یک حسگر تصویر قرار دارد.
فیلم عکاسی
فیلم عکاسی به گونه خاصی تهیه شده*است یعنی آنکه مواد شیمیایی خاصی در بر دارد که نور می*تواند بر آنها اثر بگذارد و تصویر خارجی بر آن نقش ببندد. یکی از بهترین روشهای عکسبرداری (نورنگاری)، آشکارسازی تابش به*وسیله دانه*های املاح هالوژنی نقره*است. چرا که برای حساس کردن یک بلور هالوژنی نقره تنها چند فوتون کافی است. پس از آنکه یک فیلم نوردهی شد، مقدار تیرگی حاصل در یک خاص به عوامل زیر بستگی دارد:
• تابندگی به منظور نور دهی
• طول موج تابش
• مدت زمان نور دهی
• شرایط ظهور فیلم
• سازوکار ضبط تصویر روی فیلم
انرژی لازم برای تبدیل برومور نقره یا یدور نقره به نقره عنصری از ماده شیمیایی مورد استفاده در فرآیند ظهور فراهم می*شود. پیش از ظهور اطلاعات بصورت یک تصویر نهان به شکل دانه*های حساس شده روی شیشه یا فیلم ذخیره شده*است. از ظاهر کردن فیلم یک تصویر منفی(نگاتیو) بدست می*آید. نگاتیو یعنی خلاف آنچه در صاحب تصویر دیده می*شود. پس بنابراین قسمت*های روشن صاحب تصویر بر روی فیلم تیره می*افتد و برعکس قسمت*های تیره آن بصورت روشن نقش می*بندد.
چون دانه*های املاح هالوژنی نقره به تنهایی فقط به نور آبی و نور فرا بنفش نزدیک حساسند، باید مواد رنگی یا رنگیزه*هایی به آنها افزوده شود تا تابش بخش*های دیگر بیناب را جذب کنند و برای حساس کردن دانه*ها، مسیر فراهم آورند. فیلمهای فرو سرخ هم موجودند، ولی باید با مراقبت ویژه نگهداری شوند. چون به سبب حساسیت به گرما خیلی زود آسیب می*بینند.
چاپ عکس
در مرحله چاپ فیلم، عکس مثبت (پوزیتیو) بدست می*آید. پوزیتیو یعنی تصویری که درست مانند خود صاحب تصویر است. برای تهیه عکس مثبت، فیلم را بر روی کاغذ مخصوصی قرار داده، سپس از روی آن نوری را عبور می*دهند. در نتیجه قسمت*های تیره فیلم بر روی کاغذ، روشن و قسمت*های روشن آن نیز تیره چاپ می*شود. چنین تصویری درست مطابق همان شخص یا چیزی است که قبلا با دوربین عکس آنها را بصورت نگاتیو برداشته بودیم.
انواع دوربین عکاسی
• آنالوگ
• دیجیتال
دوربین آنالوگ
دوربینی است که بوسیله? دست و یا دستگاه*های مکانیکی خودش تنظیم می*شود و دارای فیلم است.قابل ذکر است که این دوربین*ها کیفیت بهتری نسبت به دوربین*های دیجیتال دارند.
دوربین دیجیتال
دوربینی است که اطلاعات تصویر را بصورت ارقام عددی در نوعی ازحافظه کامپیوتری ذخیره مینماید. نحوه-ی کار دوربین*های عکاسی دیجیتال بسیار مشابه کا دوربین*های فیلمیِ قدیمی است. نور پس از عبور از لنز بر روی صفحه-ی حساس به نور می*تابد. در دوربین*های دیجیتال این صفحه-ی حساس یک «سنسور» الکتریکی است که همانند صفحه مانیتور (اما در جهت عکس) میزان فوتون*های تابیده شده را به صورت یک جریان الکتریکی کالیبره شده به یک دستگاه مبدل می*فرستد. مبدلِ آنالوگ به دیجیتال هم به نوبه-ی خود این اطلاعات را برای هر پیکسل به صورت عددی ما بین 0-225 (میزان روشنایی هر پیکسل) به کارت ذخیره سازی ارسال می*کند. اطلاعات مربوط به تمام پیکسلهای یک سنسور که حتی به 16 میلیون هم در برخی دوربینهای تخصصی-تر می*رسد، در کنار هم کلیت تصویر ضبط شده را می*سازند.
برخی مارک*های سرشناس دوربین بر پایه حروف الفبا
• آگفا
• الیمپوس
• پنتکس
• ریکو
• زنیت
• سونی
• فوجی
• کاسیو
• کانن
• کداک
• کونیکا
• لومو
• مامیا
• مینولتا
• نیکون
• هاسل بلاد